Meerval expeditie 2010

Weer eens wat anders midden tussen de vissers en niets gevangen. Ik zal jullie uileggen hoe het zit met De Goudvis.

Een tijdje terug hebben mijn vrouw en ik ons veertig jarig huwelijksfeest mogen beleven waar wij flink hebben uitgepakt met een leuk feest met onze kinderen , familie en vrienden. Op dit feest kregen wij van de kinderen een reisje aangeboden naar Frankrijk en laat dat nou precies de plek zijn waar ik elk jaar met zoon en visvrienden graag verblijf. Ik moet er direct maar bij zeggen dat ik het geweldig vond maar mijn vrouw was er nog nooit geweest en moest dus op mijn blauwe ogen geloven dat het een wereld plek was.
Ik was in het verleden de handy man van onze visploeg en was onder de indruk geraakt van de schilderachtige dorpjes met al hun karakteristieke huisjes ,pleintjes en kerkjes. We hebben het hier over Bourgondische land langs de rivier de Saone.

Ik had besloten dat ik er nu eens niet zou gaan vissen maar wij er alleen als tourist rond zouden trekken het geen bij mijn vrouw direct in goede aarde viel. Gelijk maar een boeking gedaan en vast stond dat wij de tweede week van mei zouden vertrekken, ondertussen hadden een aantal visvrienden ook een boeking gedaan voor precies dezelfde periode dat is treffen dacht ik.
Goed voorbereid vertrokken wij s’nachts naar ons tijdelijk adres in Frankrijk.

De visvrienden waren de avond tevoren al vertrokken en zouden er uiteindelijk ook eerder arriveren.   Eenmaal aangekomen ontmoette wij ook enkele oude bekende want ik kwam er natuurlijk al enkele jaren en vissers komen dan ook vaak op goede stekken regelmatig terug . Zo was de eerste de Lampenkap, deze heeft zijn naam te danken aan mijn zoon die zijn haardracht in verband bracht met een lampenkap waar hij zelf ook altijd een beetje om moet lachen en ook reageert als hij aangesproken wordt. De tweede bekende voor mij was Rob, een Die-hard visser die alles alleen doet en dag en nacht alleen maar met zijn hobby bezig is maar ook gezellig een biertje met de andere drinkt. Kortom een leuke vent.

Eenmaal de sleutel van ons onderkomen in handen hadden wij al snel onze spulletjes uit de auto en het grote genieten kon beginnen.De vrouw van de lampekap wist dat er de volgende ochtend een vlooienmarkt in het naastgelegen dorp was dat gaan wij bezoeken hadden wij besloten. Maar ook eerst even de visploeg uit IJmuiden begroeten.

De mannen waren al aardig in de weer geweest en het kamp stond al volledig. Zij hadden besloten deze dag niet meer te gaan vissen want de vermoeidheid sloeg al aardig in de benen. De rest van de dag zouden zij vullen met het optuigen van hengels een bakkie doen of een biertje en op tijd gaan liggen. De volgende dag wilde wij zoals gezegd naar de vlooienmarkt maar toch even langs de vissers om te kijken hoe zij de eerste nacht hadden doorgemaakt.

Eenmaal aangekomen bij de jongens bleek dat zij vanaf een uur of vijf bezig geweest waren met het uitzetten van hengels wat deels gedaan werdt met de meegebrachte boot.Wij zijn er klaar voor zij Jack! Nou succes jongens zei ik, ik kom in de loop van de dag wel even polshoogte nemen. Het weer was op dat eigenlijk te warm om te vissen maar niet voor mij en mijn vrouwtje dus wij richting vlooienmarkt.

Geweldig wat een leuke gebeurtenis zo’n lokale markt. De handel bleek heel divers en wij kochten er ook nog een opgezet beestje voor onze dochter. Eenmaal terug op de camping nog maar weer even langs de vissermannen deze hadden geen spectaculair nieuws. Peter had ondertussen wel karper gevangen maar het was toch wachten op de eerste meerval aanbeten. Het weer was ondertussen omgeslagen winderig en koud en met een hagelbui die zijn weerga niet kent.

Het zou uiteindelijk vier dagen duren voordat de mannen een eerste echte aanbeet kregen. Wij werden met een SMS bericht op de hoogte gebracht door Jack, het display gaf alleen aan Champagne! Wat moet ik met zo’n bericht dacht ik maar plotseling begreep ik dat mijn vrouw en ikzelf de mannen champagne in het vooruitzicht hadden gesteld bij de eerste grote vis dus spoedde wij ons naar de mannen. De meerval was ondertussen alweer terug in zijn element en wij moesten het doen met het digitale fototoestel. Daarop stond Harald te glunderen met zijn trofee van 158cm lang. Het rondje uit de fles met prikwater deed de jongens deugd.

Die zelfde avond wederom Harald met een heel mooie vis van 206cm. Ik kreeg een SMS maar dacht met het slechte weer, bekijk het. Achteraf had ik toch beter even kunnen gaan kijken toen ik de foto’s onder ogen kreeg. Wat een SUPER vis mensen.

Dan was het de beurt aan Pieter de broer van Jack. Jack was zo hoffelijk om zijn oudere broer bij zijn hengels te posteren en waarachtig had deze nog geluk ook om de eerste meerval in zijn leven te mogen landen. Een 147cm lang beest lag in zijn armen om zich op de gevoelige plaat vast te laten leggen voor het nageslacht. De hele ploeg vond het geweldig en dus even vieren met een biertje.

Het werd de week van Harald. Hij had het geluk dat hij deze week voor de derde keer een goede aanbeet kreeg. Geroutineerd bracht hij zijn visje op de kant om zich ook te onderwerpen aan een fotosessie.

Kijk voor meer foto’s in ons foto album                                   Al met al een goed resultaat gezien de omstandigheden. Ze starten met bloedheet weer maar zijn eigenlijk de hele week niet hun vispak of regenkleding geweest. Deze jongens zijn doorgewinterd in het vissen en weten dat zij eens weer terugkomen en dat er nieuwe kansen komen. Echt stoer mannen. Mannen bedankt wij hebben genoten van de ontmoetingen aan de rivier tot de volgende keer..

Groeten van de Goudvis.